บทสรุป

จากที่สับสน วกวน และวนไปวนมา อยู่ราวสัปดาห์
ก็ต้องตัดใจและตัดสินใจว่าทางไหนที่เราควรจะไป

เพราะว่าฉันมองๆไม่เห็นทางข้างหน้า
และกลัวที่จะก้าวเดิน
มันก็เลยไม่ได้เดิน...

จู่ๆก็ได้งานใหม่
ต้องตัดใจทั้งๆที่ยังไม่แน่ใจ
ไม่ใช่เนื้องานที่ไม่มั่นใจ
แต่เป็นวิถีการดำเนินชีวิต
...ที่มัน"เมือง"เกินไป

ฉันเคยเป็นเด็กฝึกงานที่โรงแรมห้าดาว
งานเข้า 9 โมง ถึง หกโมง
ถึงห้องสองทุ่มเป็นอย่างน้อย
และตื่น 7 โมงเช้า
1 สัปดาห์ หยุดได้ 1 วัน
วนๆ แบบนี้จนสามเดือน
เป็นแบบนี้ 2 ครั้ง ครั้งละสามเดือน
ตอนนั้นสัมผัสคำว่าชีวิตส่วนตัวไม่เป็นเลย
เหนื่อยจากการใช้แรงงานและสภาพการจราจร
1 วันที่หยุดก็เหมือนฝันไป
เมื่อเข้าขั้นวิกฤต
ฉันพบว่าตัวเองตื่นเช้ามาพร้อมกับ
เหตุผลที่สุดจะสรรหามาเผื่อไม่ไปทำงาน
รู้สึกแย่กับตัวเองมากๆตอนนั้น
เหมือนกับป่วยจริงๆไปเลย

Someone says, we work for holiday.

ฉันว่าจริงๆแล้วมันไม่ต้องเจออะไรที่เยอะๆ
และกดดันแบบนั้นก็ได้ไง
ไม่มีอะไร
ก็แค่คิดว่าไม่เหมาะกับตัวเองเท่านั้นเอง

เพราะฉันเกิดมาเป็นคน...
...และเลือกได้

...คิดเท่านั้นเอง

Q: You need to think out of money side but how much you like the job which make you're happy to be there EVERYDAY. Listen to your heart. Blessing you the best.

A: I'm sure that I'M NOT SURE! Weather it's wrong decision, I will take all. Money is nothing. Just nothing.