TOEIC

อ่ะ อ่ะ...เมื่อวานไปสอบมาแระ
ที่ตึกบีบีบิ้วดิ้งน่ะก๊ะ อยู่ข้างๆกะ จีเอ็มเอ็มแกรมมี่อ่ะ
เลยศูนย์สิริกิติ์ มาหน่อย
(เพิ่งรู้ว่าตลาดหลักทรัพย์ก็อยู่เวิ้งๆนั้น)

มาถึงก่อนเวลา
เพราะนาฬิกาจิ๊กกะโหล่ยบอกเวลาเกินไปหนึ่งชั่วโมงไง
รีบตาเหลือก---กินข้าวกลางวันเสร็จตอนบ่ายโมงครึ่ง---
ตอนนั่นยังอยู่พระสมุทรเจดีย์อยู่เลยไง
ทำอย่างไงดี---ก็รีบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่ามันอยู่ไกลแค่ไหน รถติดมั้ย
ทำไงดีอ่ะ..เริ่ม เน้อเวิร์ส (nervous)..
จาทันมั้ยเนี่ย จาทันมั้ย
..สงสัยต้องจ่ายอีก 500 แน่เร้ย
กลัวจ่าย 500 อ่า..

อ่ะ อ่ะ ลองไปดูก่อน..
มีอึนอึนไปเป็นเพื่อน (ชื่อเต็มว่า *มูอึนอึน*)
ก็อุ่นใจ--มั้ยวะ....555
ขึ้นรถสาย 141 ใต้ทางด่วน--ขึ้นฝั่งทางด่วนได้เลยนะ
นั่งมาลงที่โรงเรียนพระหฤทัยฯ แล้วขึ้น 136(ฝั่งเดียวกันอ่ะ)

แต่ว่า...ลงพลาดป้าย...
ดันลงก่อน...ลงป้ายการท่าเรือแห่งประเทศไทยซะงั้น
เพราะความเชื่อถือในตัวอึนอึน ที่ไม่เคยพา..ไม่หลง
แต่ก็นะ...
เหลือบดูนาฬิกา...สองโมงก่าก่าแระ...
ต้องไปถึง ก่อน 3 โมงครึ่งอ่ะจ้ะ
ทำไง ทำไง ทำไง
ร้อนใจ ร้อนใจ
ก็นั่งรถเมล์ต่อไป...

มาถึงตึก บีบีฯตอน สามโมงเป๊ะ--
รถไม่ค่อยติดอ่ะ--โชคดีน่ะก๊ะ
มุ่งหน้าสู่ชั้น 19 (ถามจากคุณยามข้างล่าง)
จากนั้นก็เจอเจ้าหน้าที่หน้าบูดที่เคาท์เตอร์รีจิสเตอร์
ถ่ายรูป แล้วก็จ่ายตังค์ (ขอบอกรูปหน้าแย่มาก O_O!)
ตอนนั้นเริ่มรู้สึกเอะใจแล้วว่า
"มันก็บ่ายสามแล้ว ทำไมเรารีจิสเป็นคนที่สองหว่า"
แต่ก็ช่างมันเหอะ...อย่างน้อยก็ไม่ต้องเสียตังค์เพิ่มอีก 500
จ่ายตังค์เสร็จ...ก็ให้รอ...ห้องสอบเปิดตอน 15.45 น.
มองนาฬิกา แล้วก็คิดว่า "อ่อ..อีกสี่สิบห้านาที"

ลงมารอข้างล่างที่ "ร้านนั้น"
ระหว่างที่นั่งรออ่ะ ก็เริ่มมีคนทยอยๆเข้ามาเรื่อยๆ
มองนาฬิกาในร้านอีกที ............
คุณนาฬิกาบอกเวลาว่า 14.30 น.
เริ่มตกใจ---เพราะขี้เกียจรอนานไง
เริ่มล่ก--ควานหามือถือในกระเป๋า--
...
...
...
เออ...สองโมงครึ่งจริงด้วย
อึนอึน มองหน้าแล้ว...หัวเราะ...
...
...
...
นั่งรอ รอ รอ รอ
ยิ่งใกล้เวลา คนยิ่งมาก จนในร้านไม่มีที่นั่งเหลือเลย
นี่เป็นข้อดีของการมาก่อนน่ะก๊ะ
(เริ่มหาข้อดี)

นั่งไป นั่งมา...มองนู่นนี่...
เริ่มเข้าสู่ภาวะกดดัน
ทุกโต๊ะ--นั่งอ่านหนังสือและทำข้อสอบทั้งนั้นเลยว่ะ
ส่วนชั้นเหรอ...ฟังเพลงอยู่อ่ะ...
กดดันแต่ไม่มากหรอก (คุริคุริ--พยามหลอกตัวเอง)
ไหน ไหน ก็ ไหน ไหน...
หลับดีก่า...
(เหอ เหอ)

พยามหลับตา--ไม่ใส่ใจกะรัศมีรอบโต๊ะ
ทำให้ดูเหมือนว่าช้านน่ะ เตรียมตัวมาดีแล้วย่ะ
แต่จริงๆแล้ว...
เมื่อคืนนั่งเล่นคอมพ์จนเช้า เพิ่งมานอนตอนเจ็ดโมงอ่ะ

แล้วอึนอึนก็แผดเสียงออกมาว่า
"นั่นๆ นันทขว้าง (สิริสุนทร)" --->หนึ่งนักเขียนในดวงใจ
ไหน ไหน ไหน...
"นั่น เสื้อแดงๆอ่ะ...เดินไปแระ"
เหอ เหอ มั่วแน่เลย
(โกหกตัวเองอีกครั้ง)
ก็แหม อึนอึน ชอบมั่วจะตาย
แต่ชั้นว่า--เค้าเห็นจริงๆนั่นแหละ T_T

เหลือบสายตาไปเห็นโต๊ะข้างๆ
ขมักเขม้น ขมีขมัน กันอย่างเจ้มจ้น..ในการกิน
555
คงเกรงว่าจะหิวในห้องสอบแน่เร้ย
แต่สายตาชั้นมันรวดเร็วไปจดจ้องอยู่ที่หนังสือบนโต๊ะตัวนั้น
หนังสือที่สันปกเขียนว่า...
"เตรียมสอบภาษาญี่ปุ่นระดับสาม"
...
...
...
และแล้วนาโอะเซนเซย์ก็จิกไม่ปล่อยจริงๆด้วยนะก๊ะ

กระแสของคนอ่านหนังสือที่นั่นแรงมากอ่ะ
จนชั้นทนไม่ไหว
--ต้องหลับต่อ--
ปลงแล้วไง...

ใกล้ 15.45 คนเริ่มทยอยขึ้นไป
อ่ะ อ่ะ อ่ะ..ไม่รีบอยู่แระเลยขึ้นไปเป็นคนท้ายๆ
เชื่อม๊ะ...คนสอบล้านกว่าอ่ะ
คือเยอะมาก...นี่เค้าเอาไปทำไรกันนักหนาหว่า

อึนอึนบอกว่า...
ถ้าคราวหน้าอึนอึนมาสอบจะให้ชั้นสอบให้
อึนอึนไม่สนใจที่มา..ขอให้ผลที่ได้เป็นที่น่าพอใจไซร้ใช้ได้

แต่ดูลาดเลาแล้ว...
ความน่าจะโกงได้นี่เท่ากับศูนย์เลยนะ
ถือได้ว่าเป็นเซ็ตว่างอ่ะ
ตรวจละเอียดถี่ถ้วนมากๆ--ยิ่งกว่าสนามบินตรวจระเบิดอีกเธอ
ทั้งก่อนเข้าห้องสอบ ขณะสอบ
อึนอึนทำสีหน้าสลดจิตเมื่อชั้นบอกว่า...ติวให้ง่ายกว่านะ

เข้าห้องสอบก็เป็นข้อสอบระบายๆ ฝนๆ
มีปากกา ดินสอ ยางลบให้--ไม่ต้องเอาสะเหร่อเอาไปนะก๊ะ
เค้าก็อธิบายนู่นนี่อ่ะ
จำไม่ได้ว่ามันมีกี่ส่วนนะ แต่ที่แน่ๆคือ มีฟังกะอ่านเท่านั้นเอง
แบ่งเป็น ฟัง 100 ข้อ อ่าน 100 ข้อ
ใช้เวลาอย่างละ 1 ชั่วโมง
เฉลี่ยแล้ว 1 ข้อนี่ต้องไม่ถึงนาทีนะก๊ะ
บริหารเวลาให้ดี
จะบอกทริคให้นะก๊ะ...
เริ่มที่พาร์ทฟังก่อนนะก๊ะ
1. คือต้องฟังอย่างเดียวไง สิ่งที่เค้าพูดไม่มีในข้อสอบ ต้องฟังเองนะก๊ะ
2. ถ้ามีรูปให้ดู--ดูรูปก่อนเลย--แล้วตั้งใจฟัง
3. ข้อไหนฟังไม่ออก...ตัดใจมั่วโลด..เพราะเค้าไม่พูดซ้ำแล้วย่ะ
มันจะเสียเวลามากถ้าว่างไว้แล้วกลับมามั่วอีก..เพราะไงก็มั่วอยู่ดีก็ตัดใจมั่วไปเลย
4. ถ้าไม่มีรูป--ให้อ่านคำถามก่อน--ว่าเค้าถามว่าอะไร
แล้วจับประเด็นตอนที่เค้าพูด--จิกคำตอบออกมาให้ได้
5. นาทีนั้น แฟน กิ๊ก หนี้สิน การงาน ทิ้งความคิดและกังวลไว้นอกห้องก่อน
ตั้งใจฟังอย่างเดียว ก็จะตายอยู่แระ
6. ถ้าหลุด--สมาธิหลุด--รีบจิกกลับมา--
7. ถ้าไม่ทัน--ข้ามโลด--บ่ต้องเสียดาย
หากไม่ข้าม เจ้าสิเสียใจเด้อค่ะเด้อ

สำหรับพาร์ทอ่าน
1. พลิกทำที่เป็นพวกป้ายประกาศ โฆษณา ก่อนเลย--อยู่ด้านหลังอ่ะจ้ะ
เพราะง่ายกว่าพวก แกรมม่า ที่ยังไงก็ต้องปนแกมมั่วอยู่ดี
2. อ่านคำถามก่อน...แล้วกวาดตา ขอย้ำว่า *กวาดตา*
ไม่ใช่นั่งอ่านทั้งข้อความ อย่าลืมว่า 1 ข้อ ต้องไม่ถึง 1 นาทีนะก๊ะ
แล้ว พอยท์ (point)คือ ให้ตอบคำถาม ไม่ได้ให้สรุปใจความ
เพราะฉะนั้นไม่ต้องนั่งจมดิ่งแปลทั้งข้อความ
3. ดูคร่าวๆ ว่าคำตอบน่าจะอยู่ส่วนไหน ก็จิกออกมา
4. จิกไม่ได้ ก็มั่วล่ะก๊ะ
5. เรื่องแกรมม่านี่--สลายโต๋นะก๊ะ
อีนนี้ต้องพึ่งพาบุญญาธิการที่สั่งสมกันมา

คะแนนก็แบ่งเป็น
พาร์ทฟัง 5-495
พาร์ทอ่าน 5-495 เช่นกัน
เพราะฉะนั้นคะแนนเต็มอยู่ที่ 990 นะก๊ะ
ไม่มีสอบได้หรือสอบตกนะก๊ะ
มีแต่ได้น้อยกับได้มากนะก๊ะ
และเสียดายตังค์กับคุ้มนะก๊ะ

อันนี้แบบคร่าวๆ
ถ้าใครสอบครั้งแรกไม่พอใจก็สอบใหม่ได้
จะได้รู้ว่าแนวทางเป็นไง
แหมครั้งแรกอ่ะ...ใครๆก็ตื่นเต้นเป็นธรรมดา
เพราะฉะนั้นก็ให้อภัยกะพวกมือใหม่
ถ้าเตรียมตัวมาดีก็น่าจะโอเคอยู่
(เอ๊ะนี่พูดถึงเรื่องอะไรนะเนี่ย)

ประเมินตัวเองในการสอบครั้งนี้
คงเป็นเพราะสอบครั้งที่สองไง
เลยกะเวลาได้ถูก...
เท่านั้นแหละ

วันอังคารรับผลได้ที่ตึกอ่ะ
เพิ่มความเสียวและตื่นเต้นด้วยการส่ง ems ก็เสียเพิ่มอีก 50 บาท
ส่วนจะได้เมื่อไรก็ขึ้นอยู่กับคุณไปรษณีย์นะก๊ะ

ออกมา อึนอึน ยืนน่ารักรออยู่
และนั่งรอรถเมล์ชาติกว่า
ฝนตกอีกต่างหาก
แต่รถแถวนั้นขับกันแบบฟิ้วฟ้าวมากเลยนะ
แบบนับคันไม่ทันเลยอ่ะ

รถโตโยต้า ฮอนด้า นี่นานๆจะผ่านมาสักที
ที่เห็นบ่อยๆก็ เบนซ์ บีเอ็มดับเบิลยู
แล้วไหนว่า คนไทยจนไง
...อ่ะ อ่ะ อ่ะ ไม่เข้าใจเจงๆๆ

แล้วผลออกมาอย่างไรจะมารายงานความคืบหน้านะก๊ะ
ไปนะ ง่วงแล้วจ้า
ดวงตากลายเป็นหมาแพนดี้แระ !O_O!